Χοροθεραπεία
Με παιδιά και γονείς ( αναπτυξιακή κίνηση για παιδιά-σχεσιακό παιχνίδι)
Το σχεσιακό παιχνίδι ή αλλιώς αναπτυξιακή κίνηση απαιτεί μια σχέση ένας προς έναν στην οποία ένα πιο ικανό, πιο ώριμο άτομο συντροφεύει έναν νεότερο, λιγότερο ικανό σύντροφο, συνήθως ένα παιδί. Και οι δύο σύντροφοι κερδίζουν από την εμπειρία, καθώς έχουν πολλά να δώσουν ο ένας στον άλλον.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι οργάνωσης σχεσιακού παιχνιδιού. Γονέας και παιδί είναι η ιδανική συνεργασία.
Στόχοι αναπτυξιακής κίνησης:
Το μικρότερο παιδί αποκτά αυτοπεποίθηση από τον τρόπο που υποστηρίζεται σωματικά. Βρίσκει ασφάλεια να δεσμευτεί και να εμπιστευτεί τον εαυτό του στη φροντίδα του μεγαλύτερου «άλλου». Η ποιότητα της αλληλεπίδρασης μεταξύ του φροντιστή και του παιδιού έχει βαθιά επίδραση στο παιδί. Όλη η ψυχική πληροφορία μεταδίδεται μέσω της ποιότητας του συναισθήματος που δείχνει ο μεγαλύτερος στον νεότερο . Το μικρό παιδί πρέπει να βιώσει την επιτυχία, την αίσθηση του κατορθώματος και την επίγνωση της αυτοαξίας. Το νεότερο παιδί αποκτά την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται, ώστε να πάρει πρωτοβουλία για να επικοινωνήσει αποτελεσματικά.
Το παιδί αναπτύσσει σωματική αυτογνωσία καθώς βιώνει εμπειρικά το σώμα του κατά τη διάρκεια του σωματικού παιχνιδιού με τον μεγαλύτερο. Το μικρό παιδί αντιλαμβάνεται τον κορμό , το κέντρο του σώματός του και τη σύνδεση των άκρων του. Αυτό βοηθάει το παιδί να έχει μία αίσθηση ολοκλήρωσης και μία αντίληψη, πως τα μέρη του σώματος είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους
Όταν το μικρότερο παιδί ανακαλύψει πως μπορεί να εμπιστευτεί τον άνθρωπο με τον οποίο συσχετίζεται, για να στηριχτεί σωματικά πάνω του, αυτό οδηγεί στη διεύρυνση της εμπιστοσύνης αυτής σε συναισθηματική. Το σχεσιακό παιχνίδι μπορεί να είναι ιδιαιτέρως ωφέλιμο και για παιδιά που είναι συναισθηματικά και κοινωνικά ανασφαλή.
Ένα από τα προτερήματα της αναπτυξιακής κίνησης είναι η ανάπτυξη μιας ποικιλίας τρόπων επικοινωνίας. Αρχικά το μικρότερο παιδί μπορεί να μη χρησιμοποιεί τη γλώσσα και να αντιλαμβάνεται παθητικά την εμπειρία της κίνησης. Αργότερα το παιδί μπορεί να ανταποκρίνεται έτσι ώστε να προκύψει ένας διάλογος μέσα στην κίνηση. Το παιδί μπορεί να πάρει πρωτοβουλία και να αλλάξει ρόλους με τον άλλο, και μπορεί να εισάγει καινούργιες ιδέες στην κατάσταση παιχνιδιού. Φαίνεται λοιπόν πώς το παιδί ακόμα και αν χρησιμοποιεί μικρό εύρος ή καθόλου γλώσσα μπορεί να επικοινωνήσει αρκετά καθαρά μέσα από το σχεσιακό παιχνίδι. Μια αρκετά σημαντική πλευρά της επικοινωνίας είναι η βλεμματική επαφή και η χοροθεραπεία είναι εξαιρετικά χρήσιμη καθώς την ενθαρρύνει. Η βλεμματική επαφή είναι απαραίτητη εάν θέλουμε το παιδί να μάθει να συγκεντρώνεται και να αποκτά καινούργιες δεξιότητες.
Συνοψίζοντας, η χοροκινητική θεραπεία για παιδιά δεν βοηθά μόνο τα ίδια τα παιδιά αλλά και τους φροντιστές να έρθουν πιο κοντά τους, να τα κατανοήσουν και να μάθουν να επικοινωνούν μαζί τους στη γλώσσα των παιδιών.