Χοροθεραπεία και εγκυμοσύνη
«Νιώθω το μωρό μου να κλωτσάει!». «Πιέζει την κοιλιά μου!» «Κινείται σε αυτή την πλευρά της κοιλιάς μου τώρα».
Όταν μια μητέρα αρχίζει να αισθάνεται την κίνηση του μωρού της στη μήτρα, είναι σαν ένα μαγικό συναίσθημα. Να νιώσει και να αισθανθεί το μικρό θαύμα μέσα της. Ανυπομονεί να δει, να κουβαλήσει, να αγκαλιάσει και να επικοινωνήσει σωματικά με το μωρό της.
Είναι δυνατόν να αλληλεπιδράσετε με το μωρό σας όταν είναι ακόμα στη μήτρα; Mία μητέρα μπορεί να βιώσει και να μάθει πώς να συντονίζεται με το αγέννητο μωρό της, να ακούει τις αλλαγές στο σώμα της και να προετοιμάζεται για τον τοκετό και τον ερχομό του μωρού της.
Κάθε έγκυος θα νιώσει τις αλλαγές που υφίσταται το σώμα της τη στιγμή που το έμβρυο εμφυτεύεται στη μήτρα. Η εμπειρία μιας μητέρας διαφέρει από την άλλη. Μια μητέρα, ανεξαρτήτως αν είναι νέα ή έμπειρη συνήθως κουβαλάει τα συναισθήματα της χαράς, του ενθουσιασμού καθώς όμως και φόβους κι άγχος. Κάθε εγκυμοσύνη είναι τόσο διαφορετική και μοναδική όσο κάθε μητέρα και το αγέννητο μωρό της.
Στην προσέγγιση της Χοροκινητικής θεραπείας η μητέρα θα κινηθεί και θα μάθει πώς να ακούει και να συντονίζεται με το σώμα της και το αγέννητο μωρό της στον δικό της χώρο και χρόνο. Μπορεί να είναι με τη μορφή χορού, κίνησης ή απλώς να «είναι» μαζί του. Η εστίαση και το θέμα συχνά ξεκινά με κάθε μητέρα στην ομάδα να μοιράζεται τα συναισθήματα, και τις εμπειρίες της.
Η θεραπεία μέσω Χορού και κίνησης ενισχύει το δεσμό και την εμπειρία μητέρας-βρέφους. Εξετάζονται τα πολυδιάστατα αποτελέσματα της μετάβασης στη μητρότητα και πώς αυτό μπορεί να επηρεάσει την αίσθηση του χώρου της μητέρας.
Η θεωρία του δεσμού εστιάζει στη σχέση μεταξύ παιδιού και κύριου φροντιστή και στον τρόπο με τον οποίο το παιδί χρησιμοποιεί τον διαθέσιμο, ευαίσθητο και ανταποκρινόμενο φροντιστή ως μια ασφαλή βάση από την οποία μπορεί να εξερευνήσει τον κόσμο (Bowlby, 1988).
Καθώς η μέλλουσα μητέρα αρχίζει να συντονίζεται με την πρώιμη επικοινωνία του εμβρύου, ξεκινά τη διαδικασία δεσμού. Αυτή η βασική έννοια του συντονισμού (Kestenberg, 1975), ή η ενσυναίσθηση της κίνησης, είναι η βάση της καταγραφής της σημειογραφίας της κίνησης του εμβρύου. Ο τρόπος με τον οποίο η μητέρα ανταποκρίνεται στις ανάγκες του παιδιού αποτελεί ένα «περιβάλλον κρατήματος»
Οι εγκυμονούσες συνήθως αναπτύσσουν ευαισθησία στις κινήσεις των μωρών τους ή στις αλλαγές έντασης.
Συνοψίζοντας, η ενσωμάτωση της Χοροκινητικής θεραπείας θα μπορούσε να έχει θεραπευτικό, συμπληρωματικό ρόλο υποστήριξης κατά τη διάρκεια της συνολικών φυσιολογικών αλλαγών και εξελίξεων κατά την εγκυμοσύνη.